این تیم همچنین حسگرهایی را طراحی کرده است که می‌تواند تغییرات جسمی بدن فضانورد را در فضا بسنجد. این حسگرها قادرند اطلاعاتی از قبیل ضربان قلب، حرکات فضانورد، سطح اکسیژن خون و تنفس فضانورد را ثبت کنند. ایده‌ی اصلی انتقال بیسیم این اطلاعات به ایستگاه فضایی برای اطمینان از سلامت فضانورد در عملیات‌های طولانی مدت است (حال اگر ایستگاهی در کار نباشد چه؟!).

Steven Warren استادیار مهندسی برق و کامپیوتر می‌گوید:

این پروژه مثال خوبی است از اینکه وقتی در فضا به سر می‌برید تا چه حد می‌بایست همه چیز در حالتی عالی باشند. تمامی عوامل انسانی و غیر انسانی می‌بایست عالی کار کنند. چیزهای زیادی مانده که ما می‌بایست از فیزیولوژی بدن انسان به خصوص در شرایط جاذبه صفر بیاموزیم.

با کمک ناسا این لباس قرار است در شبیه ساز ۳ بعدی الکترومغناطیسی مورد آزمایش قرار بگیرد. اگر همه چیز خوب پیش برود در آینده لباس‌های فضای به چنین فناوری مجهز خواهند شد، چه بسا این ماموریت اولین سفر انسان به مریخ باشد!

شما ایده‌ی جدیدی ندارید؟ چه چیزهای دیگری را می‌توان در لباس‌های فضایی گنجاند که در شرایط خلا مفید باشد؟